ผู้เอาประกันภัยต้องมีส่วนได้เสียในเหตุที่ประกันไว้ 1

ผู้เอาประกันภัยต้องมีส่วนได้เสียในเหตุที่ประกันไว้ 1

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2664/2517

คำพิพากษาย่อสั้น
     โจทก์เช่าซื้อรถยนต์จากจำเลยที่ 1 โดยมีข้อตกลงในสัญญาเช่าซื้อว่า โจทก์เป็นผู้เสียค่าประกันภัยรถยนต์ในนามจำเลยที่ 1 ซึ่งเป็นเจ้าของรถ แล้วจำเลยที่ 1 ได้ไปทำสัญญาประกันภัยรถคันนี้กับจำเลยที่ 2 ซึ่งเป็นผู้รับประกันภัยและโจทก์เป็นผู้ออกเงินในการประกัน ดังนี้ ถือไม่ได้ว่าโจทก์ได้ร่วมกับจำเลยที่ 1 เอาประกันภัยรถคันที่เช่าซื้อ โจทก์จึงไม่มีนิติสัมพันธ์กับจำเลยที่ 2 และไม่มีอำนาจฟ้องจำเลยที่ 2 ให้รับผิดใช้เงินค่ารถยนต์คันที่เช่าซื้อซึ่งได้หายไป

คำพิพากษาย่อยาว
     โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เช่าซื้อรถยนต์นั่งยี่ห้อเฟี๊ยต 1100 อาร์ จากจำเลยที่ 1 ราคา 67,760.00 บาท มีข้อสัญญาว่า โจทก์ต้องออกเงินค่าใช้จ่ายและค่าธรรมเนียมในการประกันภัยแทนจำเลยที่ 1 จำเลยที่ 1 นำรถยนต์คันนี้ไปทำสัญญาประกันภัยไว้กับจำเลยที่ 2 เป็นเงิน 50,000.00 บาท โจทก์ใช้เงินค่าเช่าซื้อให้จำเลยที่ 1 แล้ว 41,890.00 บาท เมื่อหักส่วนลดออกแล้ว โจทก์จะต้องใช้เงินค่าเช่าซื้อให้จำเลยที่ 1 อีก 23,028.00 บาท ผู้ร้ายได้ลักรถยนต์คันดังกล่าวไปยังไม่ได้คืน โจทก์แจ้งให้จำเลยทั้งสองทราบและทวงถามให้ใช้ราคารถที่หาย จำเลยที่ 1 อ้างว่าจำเลยที่ 2 จ่ายเงินให้เพียง 40,000.00 บาท ไม่เต็มตามสัญญาประกันภัย จะใช้เงินให้โจทก์เพียง 40,000.00 บาทและหักเงินที่โจทก์จะต้องใช้ให้จำเลย 24,200.00 บาทออก เหลือเงินที่จำเลยที่ 1 จะใช้ให้โจทก์เพียง 15,800.00 บาท ขอให้บังคับจำเลยทั้งสองร่วมกันรับผิดใช้เงินอีก 26,972.00 บาทแก่โจทก์พร้อมด้วยดอกเบี้ย
     จำเลยที่ 1 ให้การว่า โจทก์ยังไม่ได้ใช้เงินค่าเช่าซื้ออีก 25,870.00 บาท มิใช่ 23,028.00 บาท จำเลยที่ 2 ได้จ่ายค่าเสียหายให้จำเลยที่ 1 รับมาแล้ว 40,000.00 บาท จำเลยที่ 1 จะต้องคืนเงินให้โจทก์ 15,800.00 บาท โจทก์ไม่ยอมรับ
จำเลยที่ 2 ให้การว่า ยอมรับผิดตามความเสียหายแท้จริงเป็นเงิน 40,000.00 บาทซึ่งได้จ่ายให้จำเลยที่ 1 รับไปแล้ว โจทก์ไม่มีนิติสัมพันธ์กับจำเลยที่ 2 จึงไม่มีอำนาจฟ้อง

     ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยที่ 1 ใช้เงิน 15,800.00 บาทแก่โจทก์และให้จำเลยที่ 2 ใช้เงินที่ยังขาดอยู่อีก 10,000.00 บาทแก่โจทก์พร้อมด้วยดอกเบี้ย ฯลฯ

จำเลยที่ 2 อุทธรณ์
     ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้คำพิพากษาศาลชั้นต้นแต่เฉพาะเรื่องค่าฤชาธรรมเนียมเป็นว่าให้จำเลยที่ 2 เสียค่าขึ้นศาลแทนโจทก์ตามจำนวนทุนทรัพย์ 10,000.00 บาท

จำเลยที่ 2 ฎีกา
     ศาลฎีกาเห็นว่า สัญญาเช่าซื้อเอกสาร จ.1 ข้อ 4 มีข้อความว่าโจทก์เป็นผู้เสียค่าประกันภัยรถยนต์คันที่เช่าซื้อในนามจำเลยที่ 1 ซึ่งเป็นเจ้าของรถ และโจทก์เบิกความว่า เงินที่เอาประกันภัยเป็นของโจทก์ แต่ตามสัญญา จำเลยที่ 1 เป็นผู้เอาประกันภัย จึงฟังได้ว่า จำเลยที่ 1 เป็นเจ้าของ เป็นคู่สัญญาประกันภัยรถยนต์คันที่เช่าซื้อกับจำเลยที่ 2 ซึ่งเป็นผู้รับประกัน เช่นนี้ ฟังได้แต่เพียงว่า โจทก์เป็นแต่เพียงผู้ออกเงินในการประกันเท่านั้น ยังฟังไม่ได้ว่าโจทก์ได้ร่วมกับจำเลยที่ 1 เอาประกันภัยรถยนต์คันที่เช่าซื้อ โจทก์ซึ่งมีนิติสัมพันธ์กับจำเลยที่ 1 ตามสัญญาเช่าซื้อจึงไม่มีนิติสัมพันธ์กับจำเลยที่ 2 ตามกรมธรรม์ประกันภัยเอกสาร จ.2 หรือ ล.2 จึงไม่มีอำนาจฟ้องจำเลยที่ 2 ให้รับผิดใช้เงินค่ารถยนต์คันที่เช่าซื้อซึ่งได้หายไปแก่โจทก์
     พิพากษาแก้คำพิพากษาศาลอุทธรณ์ เป็นว่า ให้ยกฟ้องโจทก์สำหรับจำเลยที่ 2

กฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 112
ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 314
ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 572
ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 861
ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 862
ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 55

ผู้พิพากษา
ประพจน์ ถิระวัฒน์
สมคิด มงคลชาติ
ไพโรจน์ ไวกาสี

แหล่งที่มา: กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา